Na realidade, para cada partícula de materia existe a súa correspondente de antimateria. A partícula de antimateria é idéntica á correspondente de materia excepto nalgunha clase de carga ou característica cuántica, para a que presenta o valor oposto.

Como comentamos para o par electrón-positrón, cando una partícula se atopa coa súa antipartícula se aniquilan par dar lugar a bosóns como fotóns, gluóns ou Z(partícula neutra intermediaria na interacción feble). Á inversa, bosóns con suficiente enerxía poden da lugar á producción de pares partícula-antipartícula. Estes dous tipos de sucesos constitúen a base dos eventos xerados nas colisións nun acelerador de partículas como o LHC. Un problema non resolto da cosmoloxía é saber por que no universo domina a materia fronte a antimateria. A resposta a esta pregunta é un dos principais obxectivos do experimento LHCb (ver violación CP).

O Grupo experimental de Física de Altas Enerxías da USC  é un dos colaboradores neste experimento que tenta basicamente  estudar o diferente comportamento dos hadróns constituídos por quarks b e os constituídos por quarks anti-b.

A creación por primeira vez de átomos de antimateria no CERN abriu a porta á sistemática exploración do "antiuniverso". A receita para o anti-hidróxeno é moi simple - tómese un antiprotón e un anti-electrón, e poña este último en órbita arredor do primeiro- pero é moi difícil levala adiante porque as antipartículas non existen de xeito natural na Terra. Eles poden ser soamente creadas no laboratorio, e mesmo así rara vez as condicións son as precisas para que se poidan xuntar en formar o anti-hidróxeno.

Tres cuartas partes do noso universo é hidróxeno.Se o comporta-mento do anti-hidroxéno difire mesmo dunha moi lixeira forma do hidróxeno ordinario, os físicos terían que refacer ou abandoar moitas das ideas establecidas sobre a simetría entre materia e antimateria. Acéptase actualmente que a antimateria "funciona" baixo a gravidade do mesmo xeito que a materia, pero se na natureza o comportamento non é simétrico débese averiguar como e por que.

Trátase pois de observar se o anti-hidróxeno realmente se comporta tal como o fai o hidróxeno ordinario. Estas comparacións poden ser feitas cunha grande exactitude, e mesmo a aparición dunha moi pequena asimetría tería enormes consecuencias para a comprensión do noso universo. Para que estas observación podar levarse a cabo é preciso manter anti-átomos durante segundos, minutos, días ou semanas. As técnicas necesarias para almacenar a antimateria séguense desenvolvendo no CERN.

NOTA: como xa o CERN ten argumentado sobradamente, as aproximacións á antimateria que se fan en determinadas novelas ou series de ciencia ficción (i.e.: "Star Treck" ou "Anxos e Demos" de Dan Brown) carecen de rigor científico. Ver máis ...